Er leven haast geen mensen meer (naar Wim Kan)
Er leven niet veel mensen meer die het hebben meegemaakt
Geen mensen meer die zagen hoe hun naasten werden afgemaakt
Die van de honger en de slaag nog kunnen spreken hier vandaag
Bij wie die beelden hen nog iedere nacht bezoeken, komen kwellen
Er leven niet veel mensen meer die het nog na kunnen vertellen
De binnenkampers, buitenkampers en ook de veteraan
Die verder moesten, werken moesten, aan een nieuw en koud bestaan
Vaak begroeven ze hun pijn
Ver van hoe het eens zou zijn
Het leed dat hen een leven lang toch is blijven vergezellen
Er leven niet veel mensen meer die het nog na kunnen vertellen
In oktober 1971 bracht de Japanse keizer Hirohito een bezoek aan Nederland en werd met alle egards ontvangen op paleis Soestdijk. Cabaretier Wim Kan, die zelf een Jappenkamp overleefde en dwangarbeid had verricht aan de beruchte Birma Spoorlijn, verzette zich fel tegen dit bezoek. Kan zong een protestlied tijdens zijn oudejaarsconferentie in 1973: Er leven haast geen mensen meer. In Indah kun je de versie lezen van Frédérique Spigt, die een eigen indrukwekkende draai gaf aan zijn gedicht. De versie van Wim Kan vind je via deze link. https://youtu.be/Q2Qu3O4EsVU?feature=shared
