Taal was voor mensen die uit Indië naar Nederland kwamen de sleutel om snel op te gaan in de Nederlandse maatschappij, zo meent Philip Dröge. Philip Dröge is de auteur van de bestsel- ler Moederstad waarin hij in het moderne Jakarta op zoek gaat naar de sporen van het oude Batavia en van zijn familie.
We herdenken in augustus de gruwelijkheden van de Tweede Wereldoorlog in Azië. Dat is goed en het biedt mensen troost. Toch vind ik het gek dat we deze gruwelijke periode isoleren en alleen de wandaden van toen uitlichten voor herdenking. Want het is niet alsof alleen in de jaren ‘30 en ‘40 mensen elkaar vreselijke dingen aandeden. Ja, de Japanners waren wreed en sadistisch, maar wat te denken van de grote Chinezenmoord in Batavia? De doodstraf voor zoiets simpels als seks? En als we toch bezig zijn, het ombrengen van Nederlandse krijgsgevangenen door de sultan van Mataram?
We kijken vaak met nostalgie naar het verleden, maar eigenlijk zouden we allesbehalve trots moeten zijn. De geschiedenisboeken staan vol met de meest vreselijke oorlogen, moordpartijen en onderdrukking. Uitgevoerd door alle partijen, alle mogelijke huidskleuren. Zeker als het langer geleden is, wordt het een abstractie, zuchten we ‘dat soort dingen deden mensen toen’. Maar het was niet een andere diersoort die doodsloeg, maar onze voorouders; mensen die niet wezenlijk anders waren dan wij. ‘Als er iets zeker is in dit leven, als de geschiedenis ons iets heeft geleerd, is het dat je iedereen kunt doden’, zei de godfather Michael Corleone in de gelijknamige film.
