IN HET NIEUWE NUMMER: ‘Ipo Nini maakte altijd de lekkerste aardappelkroketten, met de hand, ik kon er acht op in een half uur’
Han Go is creative director van het familiebedrijf Go-Tan (‘een food loving Asian family’) en hoe kan het ook anders dol op eten.
Vrijwel al mijn mooie en goede herinneringen met familie zijn sterk verbonden met plekken. Niet zo maar plekken, maar eigenlijk allemaal zijn het huizen, gangen, woonkamers, keukens. Van oma, van een oom of tante, je eigen thuis. Aan die van mijn oma Jansz, in de straat Brantwijk te Amstelveen, kleven de sterkste en ook de meeste herinneringen. Klein voortuintje met recht tegelpadje, bruine houten voordeur met glas, smal gangetje met raam naar de woonkamer (kon je intussen zien wie er al zoal waren), zwarte piano links tegen de muur, open wenteltrap naar boven, keuken aan het eind van de gang en rechts de deur van de woonkamer. Maar voordat je daar was had je al diverse knuffels gekregen van tantes, die je uit de keuken tegemoet kwamen.
Maar ook herinner ik me het ‘designhuis’ van ipo Neel en oom ‘Plien’ (architect) waar vaak Sinterklaas werd gevierd. Met zitkuil, hoogpolig (harig) tapijt en designer zitmeubels die nu nog veel waard zullen zijn. Maar ook het kleine, op een zeer hoge verdieping gelegen, flatje van Ipo Nini, door ons ‘ipo Zeis’ genoemd. Want, ze woonde in Zeist. Ze maakte altijd de lekkerste aardappelkroketten, met de hand, ik kon er acht op in een half uur. Of de langgerekte woning van ome Louis en tante Lidy, inclusief huisartsenpraktijk in Den Haag, met aan het einde van de lange gang de kamer van nicht Inge, die een aquarium had met wel 300 veelkleurige guppen (dat was één inteelt visfamilie die zich maar bleef reproduceren).
LEES VERDER IN DE juni – juli-EDITIE VAN INDAH*
