IN HET NIEUWE NUMMER: ‘Maar dan moest ze haar vier kinderen achterlaten. Dat weigerde mijn moeder.’
Alle puzzelstukjes werden door de familie bij elkaar gelegd en na 84 jaar weet Kinny eindelijk de naam van haar biologische vader: Frederik Francois Sersansie.
Toen bleef je moeder met vier kleine kinderen achter in oorlogstijd.
“Mijn moeder was een mooie vrouw en al snel diende zich een nieuwe man aan die verliefd was op haar: een Engelse soldaat. Hij wilde haar wel meenemen naar Engeland, maar dan moest ze haar vier kinderen achterlaten. Dat weigerde mijn moeder. Toen zocht Frits Androg weer contact met mijn moeder. Tijdens de oorlog was hij ter werk gesteld in Japan, was erbij toen de bom in Nagasaki was gevallen. Hij was nog steeds smoorverliefd op haar. Hij was bereid haar vier kinderen te echten onder de voorwaarde dat ze nooit meer iets over haar verleden mocht vertellen. Dat was vanaf nu een gesloten boek. Mijn moeder accepteerde zijn huwelijksaanzoek, zodat de toekomst van haar kinderen veilig gesteld was. Als deze man, ik noem hem gewoon pa want dat heb ik mijn hele leven gedaan, ons niet erkend had, waren wij statenloos geweest en hadden wij dus niet naar Holland kunnen komen. Dan waren we met mijn moeder achtergebleven. Mijn moeder zou ons nooit hebben achtergelaten. Dan had ze voor ons gekozen, want pa was niet haar grote liefde, dat was de omgekomen man. Ik herinner me een moment, ik was nog een tiener, dat er een boek uit de boekenkast viel. Daaruit dwarrelde een blaadje, de huwelijksakte van mijn ouders met de datum 1947 erop. Ik zei tegen Nono: “Wat raar dat ze toen pas getrouwd zijn terwijl wij er al waren.”
LEES VERDER IN DE juni – juli-EDITIE VAN INDAH*
